Uitgeverij MACC, en daarbij met name Theo Barkel, mag zich inmiddels zeker wel bij de uitgeverijen voegen die de meeste fantastieke verhalenbundels produceren per jaar. Zou Godijn hem nog voorblijven? Ik denk het eigenlijk niet. Hoe dan ook... MACC voegt met: ‘Vampieren en Demonen. Griezeljaarboek 2022’ weer een nieuwe anthologie toe aan de toch al indrukwekkende reeks van anthologieën. Als je de term ‘Griezeljaarboek’ letterlijk mag nemen, dan zou dat betekenen dat dit de eerste van een machtige nieuwe serie wordt. Moge het, wat mij betreft, tot in lengte van jaren verschijnen. Als het meer dan voldoende vette verhalen in zich op zal nemen, zal het snel meer vlees op de botten krijgen. Overgewicht is hier geen dooddoener. Want dat is eigenlijk het enige bezwaar dat ik zie. Het is nog maar een dunnetje. Maar dat neemt niet weg dat ik van de negen verhalen gesnoept en genoten heb.

-Tais Teng – Bastets zegen vragen voor je eerstgeborene (HO)

Als je een Tais Teng in je inhoud hebt en je met z’n omslag in een warme omhelzing houdt, dan ben je een bevoorrecht boek. Als het eerste verhaal in de anthologie dan ook een symbiose met de omslag is, dan is dat helemaal mooi. Het is vooral een genot te zien dat hij na een oeuvre van 500+ verhalen (Fandata geteld) op zijn naam te hebben, nog steeds en weer kan verrassen. Origineel als altijd!

-Theo Barkel – De Rode Gnoom (HO)

Shadajaël loopt als een rode draad door Theo’s schrijversbestaan heen. ‘De Rode Gnoom’ is zo’n draad waar Shadajaël weer een grote rol, zeg maar hoofdrol, in speelt. Gefascineerd volg ik de ene gruwel na de andere. En Theo is zo’n ontzettend aardige vent. Waar komen al die nachtmerries toch vandaan? Maar wel leuk (nou... leuk???) om te lezen, dat dan weer wel.

-Johan Klein Haneveld – De Wand (HO)

Johan wordt zachtjesaan een held voor me. Hij is absoluut niet bang zich op alle vlakken van de SF, Fantasy en Horror (en dan voor (bijna) alle leeftijdsgroepen) te bewegen. Alleen op het gebied van verhalen van de jeugd heeft hij zich nog niet gewaagd. Gaat dat nog ooit gebeuren? Dat weet Johan natuurlijk alleen zelf. Voor hier en nu, dus over ‘De Wand’, een bloedstollend epos, dat absoluut niet voor kinderen geschikt is.

-Karel Smolders – Doodstalker (HO)

Een sympathieke Belg die eigenlijk in geen enkele anthologie gemist mag worden. Draait inmiddels als een behoorlijk aantal jaren mee. Debuteerde in 1981 al met ‘De kapers van Cape Wrath’, als een Vlaams Filmpje. Schreef jarenlang voor de jeugd, maar legt zich de laatste jaren toe op volwassen SF-verhalen. Ik herinner me een paar afgrijselijke toekomstscenario’s van zijn hand. En... horror lukt ook goed. ‘Doodstalker’ is niet te versmaden.

-Joke Adam – Geometrie (HO)

Spirograaf, ha... ik ben inmiddels oud genoeg om daar nog mee gespeeld te hebben. Grappig, daar niet van, maar het verveelde me snel. Gelukkig kreeg ik snel interesse in de combinatie SF en boeken en werd daardoor wel en uitputtend (valt wel mee hoor) gegrepen. Maar... gegrepen worden door de macht van de spirograaf... dat kan ik me toch wel voorstellen.

-Jaap Boekestein – De Jack Tar Wurgmoorden (FA)

Jaap Boekestein verraste me al eerder en doet het nu alweer met een verhaal, naar mijn bescheiden mening, volkomen buiten zijn comfortzone. Maar... daardoor niet minder interessant. Groenlandse of IJslandse invloeden, geen horror, maar wel hele mooie Fantasy. Dat is het!!!

Martijn Kregting – Het is geen plek waar je heen kunt gaan (HO)

Eerlijk gezegd is het horrorgehalte van dit verhaal nogal laag te noemen. Zeker de conclusie kan ik niet als heel erg eng of griezelig ervaren. Het is maar wat je ervan maakt zeg ik altijd maar.

Johan Klein Haneveld – Splinter (HO)

Een tweede verhaal van Johan Klein Haneveld, waardoor hij op gelijke hoogte komt met Tais Teng. Qua aantal verhalen in deze anthologie dan toch. Origineel verhaal over zombies. Vegan Zombies?

Tais Teng – Sterrenmaden en Duisteralen, een verhaal van Zothique (FA)

Tais Teng is ontegenzeggelijk de beste Fantastieke schrijver in het Nederlandse taalgebied. Daarnaast weet hij het beste uit samenwerkende schrijvers te peuren en kan als geen ander in de huid van bijvoorbeeld Jack Vance, H.P. Lovecraft of Clark Ashton Smith kruipen. Je zou zweren dat er een verloren gegaan verhaal van de grootmeesters hervonden is. Zo ook ‘Sterrenmaden en Duisteralen’... Clark Ashton Smith ten voeten uit!!!

Mooi eerste ‘Griezeljaarboek’ met mooie verhalen, waarvan ik de verhalen van Tais Teng en Jaap Boekestein toch wel als de beste aanwijs. Mijn wens voor ‘Griezeljaarboek 2’... VEEL, HEEL VEEL meer mooie, ijselijke en gruwzame verhalen. Dus begin ze maar alvast te schrijven, zou ik zeggen, zodat we volgend jaar een moddervette ‘Vampieren en Demonen’ in de hand, waarbij de polsen ondersteuning behoeven, kunnen houden. Nog meer slapeloze nachten, dat wil ik!!!

Jos Lexmond