Val in de eeuwigheidClark Darlton

Ellert begreep onmiddellijk dat er zich een verandering had voorgedaan. Aan de beweging van de sterrenconstellaties en vooral aan het feit dat deze met enorme snelheid uit elkaar dreef, bemerkte hij dat hij in de toekomst stortte. Als hij zijn val niet af kon remmen zou hij het einde van de tijd bereiken - het punt, waar geen sterren of planeten meer bestaan, geen mensen, geen leven. Terwijl Ernst Ellert’s geest door het universum suisde, bleef zijn stoffelijk omhulsel in een grafkamer achter. Zijn lichaam was niet dood maar leefde ook niet omdat de goddelijke vonk van de ziel ontbrak. Zou deze energie ooit weer de koppeling tot stand brengen?