Iwan Sergejewitsj Toergénjew

Geboren te Orjol. Russisch schrijver en dichter. Was van adellijke afkomst en bezat landgoederen bij het dorp Spasskoje. Hij studeerde in Moskou, Petersburg en Berlijn. Onder invloed van Poesjkin en Lermontov begon hij vanaf 1838 gedichten te publiceren. Van 1843 tot 1845 werkte hij als ambtenaar en maakte hij nader kennis met de literaire kringen in Moskou. Vanaf 1847 werkte hij regelmatig mee aan Sovremennik, waarin hij verhalen over het leven van boeren publiceerde en zijn eerste roman Roedin. Vier jaar later verscheen in datzelfde blad een tendentieus artikel over Aan de vooravond, waarop Toergenjev besloot niet meer in het blad te publiceren. Na het overlijden van zijn moeder in 1850, dertien jaar voordat de slavernij officieel werd afgeschaft, schonk hij onmiddellijk alle 'huisslaven' op zijn landgoed de vrijheid, zette de boeren die dit wensten op pacht, werkte mee aan hun uitkoop van die pacht en stond daarbij een vijfde deel af. In 1862 verscheen de roman die Toergenjev zijn grote naam bezorgde: 'Vaders en zonen'. De reacties hierop waren zeer uiteenlopend. Het boek bezorgde hem moeilijkheden met de censuur. Uiteindelijk besloot Toergenjev zich definitief in het Westen te vestigen en keerde hij tot zijn dood slechts af en toe terug naar zijn vaderland. Hij dicteerde zijn laatste verhaal ('Le fin') aan Pauline Viardot. Overleden aan kanker in schouder en ruggengraat en na een lang ziekbed te Bourgival, Seine-et-Oise, Frankrijk. Hij ligt begraven op de Volkovskoe kladbisjtsje, Sint-Petersburg, Rusland