Mischa de Vreede

Geboren te Batavia, in het voormalige Nederlands-Indië. Was een Nederlands dichteres en schrijfster. Zij was het middelste kind en enige dochter van een dominee en een onderwijzeres. Zij werd Henny gedoopt, naar de op Ambon overleden eerste vrouw van haar vader. Van 1942 tot 1945 verbleef ze met haar moeder en broers in een jappenkamp op Noord-Sumatra. In 1946 verhuisde het gezin naar Nederland. Toen ze 18 jaar oud was, wijzigde ze haar voornaam in Mischa.In 1957 debuteerde zij als dichteres in het driemansbundeltje 'Morgen mooi weer maken. In 1959 ontving zij de Herman Gorterprijs (voorheen Poëzieprijs van de gemeente Amsterdam) voor het gedicht Een jong meisje droomt uit de bundel Met huid en hand (poëziereeks De Windroos). Zij had toen al een kort verhaal in het toonaangevende literaire tijdschrift Podium gepubliceerd. Vanaf 1969 was zij genoodzaakt 'van de pen te leven'; ze schreef onder meer columns voor de VARA radio, recenseerde kinderliteratuur voor NRC Handelsblad en hield voor het toenmalige bureau SSS lezingen door het hele land. Ook maakte zij (reis)verslagen voor onder anderen Vrij Nederland, Intermagazine en Elégance. De Vreede verhuisde In 1991 van Amsterdam naar Camperduin. Daar schreef ze ook haar laatste roman, 'Heilige Dagen' (2007) over een reis die ze met een vriendin maakte naar Lucca. Mischa de Vreede was twee keer getrouwd (onder wie met de architect H.Th. Oudejans) en had twee kinderen. Vanaf 1970 had ze een langdurige relatie met uitgever Geert Lubberhuizen. Overleden te Amsterdam.