Geboren te Deer Creek, Illinois. Arthur Wilson Tucker (beter bekend onder de naam ‘Bob’) was een Amerikaanse filmoperator en schrijver. Hij maakte in 1930 naam met vele bijdragen aan fanmagazines en brieven en artikelen in de professionele tijdschriften. Deze artikelen stonden bekend om hun geestigheden; enkele ervan zijn verschenen onder het pseudoniem ‘Hoy Ping Pong’. Tucker raakte in 1932 betrokken bij sciencefiction fandom en publiceerde een fanzine, The Planetoid. Van 1938 tot 2001 publiceerde hij het fanzine Le Zombie, dat meer dan 60 nummers duurde en later nieuw leven werd ingeblazen als webzine.
Hij was een eregast, professionele eregast, toastmaster of ceremoniemeester op zoveel sciencefictionconventies gedurende bijna zeventig jaar dat niemand erin is geslaagd een uitgebreide lijst samen te stellen. In 1940 was hij lid van het comité van de Worldcon in Chicago. Opvallend zijn zijn optredens als eregast bij Torcon I (de Worldcon van 1948 ) en NyCon3 (de Worldcon van 1967), een eeuwige periode als toastmaster van de langlopende Midwestcon en LibertyCon, en als toastmaster bij MidAmeriCon, de Worldcon van 1976. In 2001 was hij mede-gastheer van de gezamenlijke Ditto/FanHistoriCon die werd gehouden in zijn geboorteplaats Bloomington, Illinois. Tucker won de Hugo Award voor Beste Fanschrijver in 1970 en de Retro-Hugo uit 1954 voor dezelfde categorie in 2004. Zijn Science Fiction Newsletter (ook bekend als Bloomington News Letter) won de Retro- Hugo Award voor Beste Fanzine voor 1951. Zijn fanzine Le Zombie won in 1943 ook de Retro Hugo voor Beste Fanzine op Worldcon 76 in San Jose, CA. Tuckercon, de NASFiC ( North American Science Fiction Convention) 2007 in Collinsville, Illinois, was gewijd aan Tucker.
Zijn eerste boek was The Chinese Doll, een detective. In 1941 begon hij korte verhalen te leveren aan de SF-magazines, en in de vijftiger jaren verschenen zijn eerste SF-romans, die bijna zonder uitzondering bijzonder goed werden ontvangen. In zijn werk komen een grote liefde voor en kennis van de geschiedenis en een daarmee gepaard gaande verzotheid op het thema tijdreizen tot uiting, dit alles beschreven in een snel, soepel en kristalhelder proza. Onder de naam Bob Tucker schreef hij in fanzines over sciencefiction-fandom en werd een vooraanstaand analist en criticus van het genre. Hij heeft onder andere de term Space Opera geïntroduceerd.
In 1941 werd Tuckers eerste professionele korte verhaal, Interstellar Way Station, gepubliceerd door Frederik Pohl in het meinummer van Super Science Stories. Tussen 1941 en 1979, voornamelijk in het begin van de jaren veertig en het begin van de jaren vijftig, produceerde hij er nog een twintigtal. Hij richtte zijn aandacht ook op het schrijven van romans, met elf mysterieromans en een tiental sciencefictionromans op zijn naam. Zijn bekendste roman is misschien wel Het jaar van de stille zon (1970). Het was tweede voor de Locus Award voor Beste Roman en finalist voor de Hugo and the Nebula Award . In 1976 won het een speciale retrospectieve John W. Campbell Memorial Award (ingesteld in 1973 voor romans uit 1972).
Hij woonde het grootste deel van zijn leven in Bloomington, Illinois. Hij was twee keer getrouwd. In 1937 trouwde hij met Mary Joesting; ze kregen een zoon en een dochter voordat het huwelijk in 1942 werd ontbonden. Zijn tweede huwelijk, met Fern Delores Brooks in 1953, duurde 52 jaar, tot haar dood in 2006; ze kregen drie zonen.
Tucker stopte rond 1980 met actief schrijven, maar bleef een frequente eregast op congressen in zowel de Verenigde Staten als in het buitenland. De laatste jaren van deze complexe, bonhomous, veel drinkende man werden geplaagd door het soort kwalen waar extreem oude mensen last van hebben, hoewel hij contact hield met een grote schare loyale vrienden. Overleden te St Petersburg, Florida.