Van een sneeuwman die de benen namHans Werner

In de tuin staat een sneeuwman. Zijn ogen bestaan uit twee eierkolen, een grote winterpeen vormt zijn neus en in zijn hand houdt hij een oude bezem. Dit is niets bijzonders zul je zeggen. Maar deze sneeuwman heeft iets dat andere sneeuwmannen missen, twee èchte voeten! Als het helemaal donker is, stapt de sneeuwman op zijn tenen de tuin uit, de wijde wereld in... Hij beleeft een heleboel avonturen en op zekere dag vaart hij op een groot schip naar Afrika. Eerst gaat alles fijn, maar als de zon steeds feller begint te schijnen, wordt die arme sneeuwman almaar dunnen en zwakker. Gelukkig heeft iedereen op het schip erg veel medelijden met hem. De kapitein zet hem in een bootje overboord en zo vaart hij in tegenovergestelde richting verder. Hoe noordelijker hij komt , hoe meer sneeuw er valt. Na een lange reis komt hij eindelijk op IJsland aan en daar wordt hij met open armen ontvangen door een heleboel sneeuwmannen. Hij vindt het er heerlijk en wil er nooit meer vandaan. En als het in IJsland intussen niet heeft gedooid, dan staat hij er nog!