Persoon/N1106570843

Geboren te Den Haag, Zuid-Holland. Willem Philippe (Wim) de Bie was een Nederlandse cabaretier, schrijver, zanger, radio- en tv-satiricus en programmamaker.

De Bie werd geboren in de Haagse Parsifalstraat. Zijn vader werkt bij het Gemeentelijk Energie Bedrijf(GEB), heeft een volkstuin en waagt zich 's avonds aan het schrijven van humoristische verhalen. Zijn moeder is muzikaal, kan mooi zingen en goed piano spelen. Hij werd lid van padvindersvereniging De Rimboejagers. De Bie is vooral bekend geworden als lid van het duo Van Kooten en De Bie, dat jarenlang op televisie voor de VPRO programma's maakte. De samenwerking tussen hem en Kees van Kooten gaat terug tot hun middelbareschooltijd. Ze leerden elkaar kennen op het Dalton Lyceum in Den Haag, waar ze samen het cabaretensemble Cebrah vormden. Hun eerste programma heette G.Rapsgewijs, het tweede Te hooi en te grap. Omdat ze allebei leraar wilden worden, gingen ze na hun eindexamen Nederlands studeren. De Bie stopte er echter al snel mee. Hij ging daarna in militaire dienst en werd officier bij de landmacht (artillerie). Na militaire dienst, waarin hij het tot eerste luitenant brengt bij de artillerie, gaat De Bie Nederlands studeren, maar ontdekt na een jaar dat hij geen leraar wil worden.

In 1961 zag hij een advertentie van de Nederlandse Radio Unie voor een opleiding tot radiocabaretier. Hij verhuisde van Den Haag naar Amsterdam, waar hij ging werken voor de uitgeverij De Arbeiderspers om deze opleiding te kunnen betalen. Vier avonden in de week ging hij naar Hilversum om zijn studie te volgen en na drie jaar was hij een gediplomeerd radiocabaretier. Nog diezelfde zomer (1963) werd hij door Co de Kloet gevraagd als eindredacteur voor het radio-jongerenprogramma Multiplex. Het werd later omgedoopt tot Uitlaat en weer later haalde hij Kees van Kooten erbij met wie hij als de Klisjeemannetjes optrad, eerst als wekelijkse uitsmijter van het radioprogramma.

In 1965 maakten De Bie en Van Kooten in het tv-programma Mies en scène van Mies Bouwman hun televisiedebuut. En weer later voor de VARA in Hadimassa (1970). Daarna vervolgden zij bij de VPRO decennialang hun optreden als duo. In 1972 maken zij de overstap naar de VPRO waar zij van 1972 tot 1974 als komisch duo verschijnen in het journalistieke totaalprogramma Het Gat van Nederland. Eerst bij Het Gat van Nederland en later als Van Kooten en De Bie en toen Gerard Kornelis van het Reve zijn naam modieus tot Reve had gecomprimeerd, als Koot en Bie, Het Simplisties Verbond en Keek op de Week.

De Bie vormt met Van Kooten jarenlang een perfect duo: de één geeft een voorzet en de ander schiet in. De Bie kan zich zowel in zijn rollen als privé-persoon oprecht kwaad maken over veel zaken, terwijl Van Kooten meestal de relativerende factor is. Met een ijzeren discipline heeft het tweetal decennia lang televisieprogramma's gemaakt met een fabelachtig gevoel voor het neerzetten van typetjes die zeer populair worden en een eigen leven gaan leiden. Dat Kees en Wim taalvernieuwers zijn bewijst het boek Jemig de pemig dat taalhistoricus Ewoud Sanders schrijft. Zo introduceerde het duo de woorden regelneef en doemdenken.

Met Het Simplisties Verbond beginnen Van Kooten en De Bie in november 1974 een serie eigen programma's. In de eerste uitzending zien we de oprichtingsbijeenkomst in hotel Krasnapolsky en een toespraak van VPRO-televisiedirecteur Arie Kleywegt, die officieel zendtijd afstaat aan het Simplisties Verbond. Een mattenklopper zal het symbool worden van het Verbond, waarmee 'het stof uit de samenleving zal worden geslagen'. De programma's veranderen in de loop van de jaren van vormgeving, maar het tweetal blijft de formule trouw. Het Simplisties Verbond wordt uitgezonden van 1974 tot en met 1988 en er worden ruim honderd afleveringen van gemaakt. Lengte en frequentie van de programma's worden voortdurend gevarieerd. Zo maken zij in totaal vier avondvullende programma's (van 19.00 tot 23.00 uur) waarin Het Simplisties Verbond onder andere een toneelstuk, een kinderprogramma, een persiflage op actualiteitenrubrieken en een kunstveiling presenteert.

In het radioprogramma Embargo gaat het over de roddelpers en Van Kooten en De Bie vertellen daarin dat ze er alles aan doen om niet in 'de bladen' te komen en citeren uit een verhaal in Story dat is opgebouwd uit interviews met dagbladen. 1974 is het jaar dat Van Kooten en De Bie voor de eerste keer de Nipkowschijf krijgen voor hun werk in Het Gat van Nederland, de prijs van de televisiecritici voor het beste televisieprogramma. In 1977 volgt een tweede schijf en in het NOS Journaal is zowel de uitreiking te zien als de reactie van beide heren. In het programma Op hun pik getrapt in het seizoen 1979 - 1980 trekken de Haagse heren Jacobse & Van Es veel aandacht doordat zij hun louche praktijken uitgebreid uit de doeken doen. Het jaar daarna dreigen de heren zich verkiesbaar te stellen voor de Tweede Kamer met hun politieke 'Tegenpartij'. Een bonte avond ten bate van Amnesty International is het programma Een gebaar samengesteld door Freek de Jonge, Wim de Bie en Kees van Kooten. Het tweetal (en drietal!) beeldt diverse typen uit, zoals de 'Positivo's' en Hank den Drijver als actievoerder.

Als schrijver manifesteerde De Bie zich met columns voor de Volkskrant en Humo. Deze cursiefjes werden verzameld in Meneer Foppe en het gedoe (1987). Er kwamen twee vervolgdelen: Meneer Foppe in zijn blootje (1994) en Meneer Foppe over de rooie (1995). In Schoftentuig (1988) maakte De Bie gebruik van een van de vele typetjes die hij creëerde voor zijn tv-programma's, de kluizenaar-intellectueel Walter de Rochebrune. Vanwege het hoge literaire gehalte en de sociale betrokkenheid die uit het boek spreekt, werd het bekroond met de Henriëtte Roland Holstprijs. Nog samen met Van Kooten verzorgde De Bie jaarlijks een Bescheurkalender vanaf 1971 en in 1986 werd daaruit een bloemlezing gepubliceerd onder de titel Het groot bescheurboek. Van alle typetjes die in hun tv-programma's de revue passeerden werd een fotoboek samengesteld: Ons kent ons (1993). Voor Vrij Nederland schreef De Bie als sigarenwinkelier Verhoef een reeks besprekingen van kiosklectuur, gebundeld in De boekcorner van... Goos Verhoef! (1988).

In 2001 stapt Wim de Bie van de televisie over naar de nieuwe media. Hij gaat een dagelijks weblog voor de digitale afdeling van de VPRO maken met commentaar op de actualiteit, herinneringen en observaties. Hij is daarmee de eerste programmamaker van de publieke omroep wiens werk uitsluitend op het Internet is te zien. In de loop van ruim vijf jaar publiceert De Bie ongeveer 7000 teksten en een stroom eigengemaakte foto's en audio- en videostukken. Bieslog verwerft een groot en vast internetpubliek. In 2010 stopt de blog.

De Bie was van 2002 tot half mei 2008 actief op zijn weblog Bieslog. Op 4 mei 2009 sprak De Bie zijn 4 mei-voordracht Raketten en onschuldige burgers uit tijdens de Nationale Dodenherdenking in de Nieuwe Kerk te Amsterdam. Deze literair getinte voordracht ging over het belang van herinneren en herdenken.

Ere Zilveren Nipkowschijf (1985), samen met Kees van Kooten voor het Simplisties Verbond en Gouden Beeld Carrière Award (1998), samen met Kees van Kooten.

Hij woonde vele jaren in Bussum, maar verhuisde medio 2011 naar zijn geboortestad Den Haag. De Bie overleed thuis op 83-jarige leeftijd. Hij had de ziekte van Parkinson.