"Hoe langer hoe gekker, "riep Alice, „nu word ik nog langer dan de grootste telescoop ! Goedendag voeten !” zei ze, want toen zij naar beneden keek, schenen haar voeten zoo ver van haar af, dat zij dacht ze geheel uit het oog te zullen verliezen. „O, mijn arme kleine voeten, ik ben benieuwd, wie u schoenen en kousen zal aantrekken, want, lieven, ik zal er niet meer bij kunnen komen. Ik zal veel te ver van u af zijn en gij moet dus maar zien u zelf te helpen. Maar,” dacht zij, „ik moet toch lief voor hen zijn, ik weet wat, ik zal hun ieder jaar met Kerstmis een paar nieuwe schoenen geven.” En zij ging voort met te bedenken, hoe zij het zou aanleggen. „Ik moet ze met den voerman zenden,” dacht zij, „en wat zal het gek zijn om geschenken te zenden aan mijn eigen voeten…