Twee minuten voordat Joseph Schwartz voor altijd van de Aarde, zoals hij die kende, verdween, wandelde hij langs de vertrouwde straten van Chicago, terwijl hij voor zichzelf Browning reciteerde. Hij lichtte zijn voet op om over een pop heen te stappen, glimlachend omdat die daar zo eenzaam en verlaten lag, midden op het trottoir, als een vondeling, die nog niet vermist was. Hij had zijn voet nog niet helemaal neergezet..