Veronica Hazelhoff

Geboren te Groenekan, De Bilt, Utrecht. Ze was de dochter van Jo Franken (1909-1964), vertegenwoordiger bij Uitgeverij Het Spectrum en Leny Copier (1911-2000). Won toen ze acht was een verhalenwedstrijd van de VARA. Op haar zestiende liep ze weg van de middelbare school en kwam daar nooit meer terug. Ze ging naar de kunstacademie, waar ze haar man ontmoette met wie ze in 1969 trouwde. Een jaar later kregen ze een dochter, Eva. Ze werkte een aantal jaren als grafisch ontwerper maar wilde maatschappelijk werkster worden. Ze slaagde voor het toelatingsexamen, maar kon de opleiding niet volgen omdat ze reuma had. Ze schreef verhalen, die in Vrij Nederland en Taptoe geplaatst werden. De verhalen in Taptoe vormden de basis voor haar eerste boek. Daarna volgde ongeveer ieder jaar een nieuw boek. Ze schrijft ook teksten voor hoorspelen, radio en toneelstukken. Veronica Franken trouwde op 2-5-1968 in Maartensdijk met Jan Gerard Hazelhoff (1946), Samen kregen ze een dochter. Het huwelijk eindigde op 11-4-1992 in een scheiding. Ze kreeg in 1982 een Zilveren Griffel voor Nou moe! en in 1983 Het Gouden Ezelsoor, voor hetzelfde boek. In 1984 ontving ze een Gouden Griffel voor Auww! en in 1995 won ze zowel de Zilveren Griffel als wel de Nienke van Hichtumprijs voor Venen. Overleden te Utrecht. Ze ligt begraven te Bilthoven.