Skaiti kneep zijn ogen samen tegen de zon. Die was vandaag tot 13:23 fel. Daarna zou de koepel boven de aarde versluieren. Skaiti wist dat de koepel zonlicht omzette in stroom. Hij wist niet hoe.
Toen hij zijn moeder had gevraagd het op te zoeken op het invulnet, had ze gezegd dat die informatie ontoegankelijk voor haar was. Ze zou hem toch niet toepassen. ‘Je weet het,’ had ze gezegd met opgeheven vinger. ‘Je hoeft het niet te snappen. Zolang je het maar kunt gebruiken als je het nodig hebt.’ Weer zo’n dooddoener.
Toen ze zijn teleurgestelde gezicht zag, had ze hem over zijn haar gestreeld.
‘Nog even, dan ben je ingevuld. Dan krijg je antwoord op alle vragen.’