Geboren te Jette, Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Dominique De Groen is een Belgisch dichter, schrijver en beeldend kunstenaar.
Haar werk werd gepubliceerd in Deus Ex Machina, Kluger Hans, Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift en op Samplekanon en hard//hoofd. Bij het balanseer verscheen haar debuutbundel Shop Girl (2017), waarin ze de industrie van fast fashion analyseert, uit de tijd dat ze bij de Primark werkte. Gevolgd door Sticky Drama (2019), waarin onder andere de uitputting van de natuurlijke grondstoffen, milieuvervuiling en klimaatopwarming aan de orde komen. Gevolgd door Offerlam (2020). Slangen (2022) bevraagt onder meer het nog altijd heersende vooruitgangsdenken. Al weer gevolgd door Counterforces (2023) en Dominique De Groen meets Hilma af Klint (2023). Ze post poëzie en beeldend werk op www.vulpix91.be. Haar werk kenmerkt zich door een kritische houding ten opzichte van globalisering en het kapitalisme.
In het literaire werk van Dominique De Groen is maatschappijkritiek nooit veraf. Vanuit haar eigen ervaring (onder andere als loonarbeider in een kledingzaak) kijkt ze met een scherpe en kritische blik naar hoe de wereld draait en welke evenwichten daarbij ver zoek zijn. Met name (jonge) vrouwen die zich in een mannen- en mediamaatschappij bewegen, zijn vaak onderwerp van haar literaire beschouwingen, zowel in poëzie als in proza. Haar uitgesproken en zelfs combattant feminisme neemt niet weg dat de teksten bedachtzaam en vooral ook fantasierijk zijn.
Dominique De Groen werd genomineerd voor de Poëziedebuutprijs Aan Zee 2018, de Herman de Coninckprijs 2020 en de Fintroliteratuurprijs 2021. De Groen is winnaar van de Frans Vogel Poëzieprijs 2019, de Fintropublieksprijs 2021, de Jan Campert-prijs 2022 en de Cultuurprijs van de Stad Gent 2022.