Regel 1: Regel 1:
Geboren te Wuustwezel-Heibos, België.  Aloïs (''Wies'') Jan Blommaert was een Vlaams auteur van hoofdzakelijk jeugdboeken, hagiografieën en historische romans. Blommaert was de zoon van een politieagent, afkomstig uit Oost-Vlaanderen. Na onderwijs te hebben genoten in Wuustwezel en bij de Broeders van Liefde te Merksem, ging hij in 1926 naar de katholieke normaalschool te Antwerpen. Na zijn legerdienst werd hij tot onderwijzer benoemd in zijn geboortedorp. Blommaert huwde in 1936 met Clem Meyssen, afkomstig uit Hamont. Zelf schreef ze ook enkele verhalenbundels en sprookjes voor kinderen. Op latere leeftijd schreef ze eveneens haiku’s. In 1939 werd Blommaert het slachtoffer van een longziekte waarvan hij nooit helemaal zou herstellen. Reeds op 13-jarige leeftijd schreef Blommaert zijn eerste verhalen voor de jeugd. In het totaal schreef hij 50-tal jeugdboeken in de vorm van avonturenverhalen en sprookjes voor de jeugd maar hij schreef ook romans voor volwassenen. Het zijn meestal historische, folkloristische of natuurkundige verhalen die alle een opvoedkundige inslag hadden. Ook tijdens zijn ziekte bleef hij schrijven. Voor het tijdschrift van de langdurige zieken Onder Ons schreef hij onder de pseudoniemen Wies Veteraan en Professor Letterman. Hij bleef vaak bedlegerig en diende zijn onderwijzersloopbaan stop te zetten. Hij verbleef van 1945 tot 1948 in een Zwitsers sanatorium. Jaarlijks ging de gelovige Blommaert samen met zijn vrouw op ziekenbedevaart naar Lourdes. Twee weken na zijn laatste reis in 1958 stierf hij op 45-jarige leeftijd. In Wuustwezel is een straat naar hem vernoemd. Ook het cultureel centrum in de gemeente wordt in 2001 naar hem vernoemd.
+
Geboren te Wuustwezel-Heibos, België.  Aloïs (''Wies'') Jan Blommaert was een Vlaams auteur van hoofdzakelijk jeugdboeken, hagiografieën en historische romans. Blommaert was de zoon van Zoon van Garde Commissaris Gustaaf Alfons uit Oost-Vlaanderen en Louise Grignard uit de Kempen. Na onderwijs te hebben genoten in Wuustwezel en bij de Broeders van Liefde te Merksem, ging hij in 1926 naar de katholieke normaalschool te Antwerpen. Na zijn legerdienst werd hij tot onderwijzer benoemd in zijn geboortedorp. Blommaert huwde in 1936 met Clem Meyssen, afkomstig uit Hamont. Zelf schreef ze ook enkele verhalenbundels en sprookjes voor kinderen. Op latere leeftijd schreef ze eveneens haiku’s. In 1939 werd Blommaert het slachtoffer van een longziekte waarvan hij nooit helemaal zou herstellen. Reeds op 13-jarige leeftijd schreef Blommaert zijn eerste verhalen voor de jeugd. In het totaal schreef hij 50-tal jeugdboeken in de vorm van avonturenverhalen en sprookjes voor de jeugd maar hij schreef ook romans voor volwassenen. Het zijn meestal historische, folkloristische of natuurkundige verhalen die alle een opvoedkundige inslag hadden. Ook tijdens zijn ziekte bleef hij schrijven. Voor het tijdschrift van de langdurige zieken Onder Ons schreef hij onder de pseudoniemen Wies Veteraan en Professor Letterman. Hij bleef vaak bedlegerig en diende zijn onderwijzersloopbaan stop te zetten. Hij verbleef van 1945 tot 1948 in een Zwitsers sanatorium. Jaarlijks ging de gelovige Blommaert samen met zijn vrouw op ziekenbedevaart naar Lourdes. Twee weken na zijn laatste reis in 1958 stierf hij op 45-jarige leeftijd. In Wuustwezel is een straat naar hem vernoemd. Ook het cultureel centrum in de gemeente wordt in 2001 naar hem vernoemd.

Versie van 24 jan 2022 11:51

Geboren te Wuustwezel-Heibos, België. Aloïs (Wies) Jan Blommaert was een Vlaams auteur van hoofdzakelijk jeugdboeken, hagiografieën en historische romans. Blommaert was de zoon van Zoon van Garde Commissaris Gustaaf Alfons uit Oost-Vlaanderen en Louise Grignard uit de Kempen. Na onderwijs te hebben genoten in Wuustwezel en bij de Broeders van Liefde te Merksem, ging hij in 1926 naar de katholieke normaalschool te Antwerpen. Na zijn legerdienst werd hij tot onderwijzer benoemd in zijn geboortedorp. Blommaert huwde in 1936 met Clem Meyssen, afkomstig uit Hamont. Zelf schreef ze ook enkele verhalenbundels en sprookjes voor kinderen. Op latere leeftijd schreef ze eveneens haiku’s. In 1939 werd Blommaert het slachtoffer van een longziekte waarvan hij nooit helemaal zou herstellen. Reeds op 13-jarige leeftijd schreef Blommaert zijn eerste verhalen voor de jeugd. In het totaal schreef hij 50-tal jeugdboeken in de vorm van avonturenverhalen en sprookjes voor de jeugd maar hij schreef ook romans voor volwassenen. Het zijn meestal historische, folkloristische of natuurkundige verhalen die alle een opvoedkundige inslag hadden. Ook tijdens zijn ziekte bleef hij schrijven. Voor het tijdschrift van de langdurige zieken Onder Ons schreef hij onder de pseudoniemen Wies Veteraan en Professor Letterman. Hij bleef vaak bedlegerig en diende zijn onderwijzersloopbaan stop te zetten. Hij verbleef van 1945 tot 1948 in een Zwitsers sanatorium. Jaarlijks ging de gelovige Blommaert samen met zijn vrouw op ziekenbedevaart naar Lourdes. Twee weken na zijn laatste reis in 1958 stierf hij op 45-jarige leeftijd. In Wuustwezel is een straat naar hem vernoemd. Ook het cultureel centrum in de gemeente wordt in 2001 naar hem vernoemd.