Toen ik de oproep van Elmar Otten zag om zijn boek 'Wildvuur' te recenseren reageerde ik vooral uit nieuwsgierigheid naar het werk van een mij onbekende Nederlandstalige auteur. Ik was dan ook blij toen ik het boek in mijn bus hoorde vallen.
Het is een mooie uitgave geworden met een cover in warme kleuren. Bovenaan de cover vinden we de benaming 'Het fluisterende woud' en de vermelding 'Het fluisterende woud - Deel I' op de eerste pagina van het boek geeft aan dat dit het begin is van een verhalencyclus. Dit blijkt dan ook uit de paar pagina's achterin die een voorsmaakje geven van het tweede deel : 'Stormfront' (en na lezing van het boek kan ik alleen maar hopen dat dit er snel komt ).
De tekst op de achterkant is vrij cryptisch en laat alleen weten dat het boek over twee broers gaat, Vesper en Or, die meegesleurd worden in een strijd omdat één van de strijdende partijen, de Tarealar, gelooft dat Vesper hun God is. Angr, de leider van die Tarealar, laat zich door niks tegenhouden om de eed die hij aan zijn God - Vesper ? - gezworen heeft uit te voeren.
Achterflapteksten schieten vaak tekort in het beschrijven van wat er in een boek écht gebeurt ...
Vanaf het eerste hoofdstuk wordt je meegesleept in de actie want het boek begint met de 'ontvoering' van Vesper, samen met zijn moeder en broer Or. Alhoewel : ontvoering ? Het lijkt alsof Vesper de ontvoerders kent, of toch zou moeten kennen ...
In hetzelfde hoofdstuk maken we ook kennis met Fir en Ardon, twee andere belangrijke personages in het boek. Twee vrienden met héél uiteenlopende karakters maar met een band die even sterk is als tussen de broers Vesper en Or.
En natuurlijk is er Angr, dé leider van de Tarealar en blijkbaar degene die door Vesper is 'geroepen' om een bepaalde taak uit te voeren ...
Al bij al méér dan genoeg mysterie en actie om geboeid te blijven tot het laatste hoofdstuk. Want alhoewel we langzaam meer te weten komen over Vesper en Or en over hun respectievelijke 'gaven' en over Angr en de Tarealaren en hun afkeer van stenen huizen blijven er nog heel veel vragen open en voor een antwoord zullen we op het vervolg moeten wachten.
Het boek leest vlot en boeiend, is niet té uitgebreid gedetailleerd in karakterbeschrijvingen en wereldopbouw maar uitstekend gebalanceerd. Ik lees niet graag Fantasy waar elk detail uitgelegd moet worden of elk karakter uitgebreid beschreven wordt. Bij dit verhaal heb ik me geen enkel moment verveeld, heb ik nooit het gevoel gehad dat het langdradig werd.
En alhoewel de hoofdpersonen (toch de belangrijkste) eigenlijk kinderen zijn - Vesper is 7, Or 14 - is het geen jeugdboek. Maar is er niet in ieder van ons ergens nog het kind dat we vroeger waren aanwezig ?
Wat me wel opviel was dat de paginanummering pas begint bij het 1ste hoofdstuk en niet bij het voorwoord dat nochtans door één van de personages 'geschreven' is. Het stoorde me niet omdat ik toch een boekenlegger gebruik om bij te houden tot waar ik gelezen heb maar ik zie de reden niet.
Leuk aan dit boek is de opzet waarbij aan het begin van een aantal hoofdstukken een stukje 'droom'(?)-dialoog tussen Adal/Vesper en Angr wordt beschreven dat soms wat licht werpt op de gebeurtenissen in het boek maar soms ook het mysterie nog groter maakt. Samen met de Tarealaanse taal (die volgens info op de website van de auteur - https://uitgeverijtussentijd.nl/ - speciaal voor dit boek ontwikkeld is) geeft dit een extra dimensie aan het verhaal en zorgt het voor afwisseling in het lezen.
Wat mij betreft is dit boek dus een aanrader als je van Fantasy houdt, zeker omdat het Elmar Ottens debuutroman is. Je merkt dat er aan dit boek gewerkt is en dat heeft geloond ! Hopelijk zit het schrijven van Vespers verhaal hem nu zo in de vingers dat we niet zo lang op het vervolg moeten wachten ...