Peter Schaap is een van Neerlands groten op het gebied van fantastieke schrijvers en daarbovenop is hij een niet onverdienstelijke muziekmaker. Zijn grootste hit ‘Adem mijn adem’, kennen we natuurlijk allemaal, waarbij het meezingen van het refrein absoluut geen punt is! Buiten dat nummer heeft hij natuurlijk heel wat meer muziek gemaakt, waarbij zijn grootste triomf de uitreiking van de Zilveren Harp in 1976, wel mag zijn.
Maar… uiteraard zijn wij toch wel meer geïnteresseerd in zijn schrijverijen. Hij begon in de jaren zeventig met de productie van jeugdboeken, waaronder ook fantastieke titels zoals onder andere: Prinses Esmarijntje en de wensdiamant (1975), De floepstengel (1976), Het Opmeneertje (1976) en: De frietmobiel (1976). Maar hij debuteerde in 1987 met De Schrijvenaar van Thyll en dat was wat mij betreft een klapper eerste klas. Dat bleek ook wel, want in 1988, tijdens de Eurocon in Budapest, kreeg hij daarvoor de Euro-Award uitgereikt. Het werd het begin van een indrukwekkende reeks van SF en Fantasy voor jongeren, Young-Adults en volwassenen. Met een dergelijke rij in de boekenkast, kan je niet anders dan trots op jezelf, en wat je bereikt hebt, zijn. Nog maar een paar dagen geleden kondigde hij deel twee van Zam de fikser aan: Zam en het Geheim van de Wereld. Hij is inmiddels zevenenzeventig en gaat nog steeds als een sneltrein!
De Schrijvenaar van Tyll heb ik, sinds het voor het eerst verscheen in 1978 bij Meulenhoff in de SF, Fantasy & Avontuur reeks, nummer 243, niet meer gelezen. De recollectie hiervan was dus niet meer te vinden in de grijze krochten die je mijn hersenen noemt! Niet dat ik er geen zin in het herlezen had, maar tegenwoordig kom ik alleen maar aan het herlezen van ‘oude’ titels toe, als ze opnieuw (en zoals deze in een geheel nieuw jasje) uitgeven worden bij een nieuwe uitgeverij. Spatterlight, de uitgever uit Amstelveen, meer dan bekend van alle Jack Vance uitgaven (ook diegene die niet eerder vertaald en uitgeven waren in Nederland), had het plan opgepakt het debuut en het tweede boek (daarover iets later meer) van Peter Schaap opnieuw uit te geven. Inderdaad dus met een geheel nieuwe look én een herziene tekst van Peter zelf. Op mijn vraag of we meer van Peter zouden kunnen verwachten, zoals bijvoorbeeld de Wolver trilogie (waar ik een grote fan van was), kreeg ik te horen: “Misschien later.” We houden dus hoop!
De hernieuwde kennismaking was er dus een van verrassing en wederom genieten. Het was een originele Fantasy en dat is al heel wat. De meeste Fantasy zijn tegenwoordig klonen van een hele hoop voorgangers en kunnen me amper nog boeien, maar deze stond bol van de vondsten. Kortom… een roman met internationale allure, helaas gevangen in het Nederlandse. Het heeft an sich niets met Jack Vance van doen, maar heeft toch een beetje de signatuur van Cugel de Slimme in zich. Een schelmenroman dan? Nee… gewoon een Nederlandse auteur, die zelf is opgegroeid met Jack Vance, daar wat van geleerd heeft, maar er een eigen draai aan gegeven heeft.
Dus… mocht je het debuut van Peter Schaap destijds gemist hebben, dan zou ik zeggen: Laat je niet weerhouden! Trouwens… wel al eens gelezen… laat je toch niet weerhouden. Het is (andermaal) genieten!!!