Infinity. De eindbestemming is echt en definitief het laatste en afsluitende deel van de Enigma en Nomade trilogie. Met enige weemoed sloeg ik dit boek, na lezing uiteraard, dicht. Het was fantastisch en verbindend en niet alleen voor Young Adults, waar het oorspronkelijk voor was bedoeld, maar volwassenen, zoals ik, kunnen de gehele reeks prima lezen en er meteen een prachtige blik in hun eigen leesverleden doen. Zoals al eerder gememoreerd, de verwijzingen naar giganten uit het verleden, zoals Jack Vance, Isaac Asimov, Cordwainer Smith (ofwel: Paul Linebarger) en meer, zijn legio. Het is niet zo dat Guido Eekhaut zomaar hele stukken uit vroegere SF-verhalen gekopieerd heeft, natuurlijk niet! Maar sommige woorden, namen en begrippen, voert je meteen mee terug naar reeksen prachtige boeken. Guido, geeft in ieder geval prachtige nieuwe universa geschapen die in elke van de twee reeksen, Enigma en Nomade, verhaallijnen hadden en die komen nu in Infinity. De eindbestemming prachtig bij elkaar. Voor de Young Adult lezers, omdat het een weergaloos verhaal is, roept het misschien verlangens op naar meer. Voorwaar er is nog veel te vinden in tweedehandsboekenwinkels, dan wel Kringloopzaken, boekenmarkten en Antiquariaten. Ga op zoek en gij zult vinden. De jaren zeventig en tachtig hausse is niet vergaan en wacht immer op nieuwe lezers en lezeressen. Kom en vindt de toekomst in het verleden. Kijk ook eens in Fandata.nl voor schrijvers en titels.
Als je Infinity. De eindbestemming openslaat word je meteen een volgorde van lezing van de beide voorgaande reeksen aanbevolen. Handig als je nu pas aan de serie begint en niet zoals de aasgieren, zoals ik, zich meteen op de boeken wierpen toen ze uitkwamen. Wij, de aasgieren dus, werden gedwongen de boeken in de goede volgorde te lezen, doordat ze in de juiste volgorde verschenen.
Dit staat er op de achterflap:
De Turingmensen Britt en Benedicte reizen als ambassadeurs naar de verre planeet Shàng Tai om namens de Verenigde Mensheid de banden aan te halen met de keizer van het Xanthi-rijk. Toevallig zijn ook De Dame Anxil en de voormalige nomadenjongen Aristid op die planeet. Ze hopen een handelscontract af te kunnen sluiten met dit machtige en rijke volk. Juist als Anxil en Aristid zich in de nesten werken door met verkeerde zakenpartners in zee te gaan, stuiten verkenners van de Xanthi op signalen van de verloren gewaande Godavira, de gevreesde Vernietigers van werelden. Wat hebben de Farr hiermee te maken? En Infinity?
Als je dit zo leest, gaat het je niets zeggen als je de voorgaande delen niet genoten hebt, dus echt van het beging af aan bij Enigma. Het geheim van de Kraken beginnen. Mij zei het genoeg. En zeker zal het jullie zoveel zeggen, dat het verhaal bijzonder goed en meer dan uitstekend doorwrocht in elkaar zat. Prachtig complex en Melkweg en millennia omvattend. Ik kon er in ieder geen gaten in schieten. Het enige was ik er wel van kan zeggen, is dat het goed is om het in een gang allemaal tot je te nemen. Dat komt het verhaal zeker ten goede. Als ik nog eens tijd heb (haha!) ga ik dat zeker en vast nog eens doen. De zeven boeken staan absoluut in de gigantische virtuele kast met een oneindig aantal planken met nog éénmaal te herlezen verhalen. Moge ik een dermate hoge leeftijd bereiken...
Uiteraard ga ik, zoals gewoonlijk weer niets zeggen over het verhaal en de afloop. Ook zoals gewoonlijk: zelf lezen!!!
Een passage wil ik jullie toch niet onthouden en wel het volgende:
“Mensen (en veel andere soorten) doen vergelijkbare dingen onder vergelijkbare omstandigheden. Dat maakt ze voorspelbaar, wat meegenomen is. Er zijn dure en goedkope hotels, er zijn taxi’s (die rijden of vliegen), er zijn corrupte politiemensen een eerlijke politiemensen, er zijn goede en slechte advocaten, er zijn mensen en Anderen die snel rijk willen worden en daar soms in slagen. En overal is de rijkdom slecht verdeeld. Het menselijk universum is niet vreemd, en de meeste Andere soorten hebben zich aangepast aan de mensheid. Handeldrijven is overal de voornaamste activiteit, geld verdienen het hoogste doel.”
Deze toch wel enigszins boude uitspraak is gedaan door Aristid, maar zijn mond werd uiteraard gevoed door Guido. Persoonlijk vind ik dit nogal iets en hoop dat het niet waar is. Als het wel zo is, dan is het overal dezelfde grote shit en dat zou ik zeer teleurstellend vinden. Tot nu toe, denk ik, zijn we nog geen alien tegengekomen, maar mocht dat in de nabije toekomst wel gebeuren, dan hoop ik dat zijn/haar/het bek(ken), osmosemembranen of peuzelgaatje van verbazing openvalt over de toestanden alhier.
Bovenstaand heeft uiteraard niet met de kwaliteit van het afsluitende verhaal te maken. Ik heb er weer van genoten én op naar het volgende hoogtepunt van Guido Eekhaut. Eh... dat staat een beetje raar, maar jullie weten wat ik bedoel. Aanschaffen, alle zeven delen!