Als immer is het geen straf om de nieuwe editie van Weirdo’s te mogen ontvangen en lezen. Ook als immer is er weer veel moois in te ontdekken met voor elck wat wils. Een kijken wat er nu weer door de brievenbus is gegleden!
Zoals gewoonlijk sla ik de gedichten over omdat ik er geen verstand van heb en er dus ook geen oordeel over heb.
- Frank Roger – De kinderloze man (SF)
Frank Roger blijft me, al weer als immer, verbazen. Raken de ideeën in zijn hoofd nu nooit op? Ik zal het zelf maar beantwoorden! Stomme vraag natuurlijk. Frank behoort duidelijk bij de groep van mensen (?), wiens ideeën nooit of te nimmer opraken. Dit idee is in ieder geval weer briljant te noemen! Een man, op weg naar huis, krijgt een vreemd en verontrustend telefoontje. Prachtig en uitermate onrustbarend verhaal!!!
- Luc Vos – Niets, edelachtbare (Geen fantastiek)
Prachtig verhaal over schuld zonder boete. Helaas geen fantastiek, alhoewel ik wel even getwijfeld heb. Maar nee…
- Guy van Hoof – Betere tijden? (1) (Artikel)
Hierin debiteert Guy van Hoof een aantal stellingen en opinies, waarvan sommige onbegrijpelijk voor een Nederlander, maar de meeste wel en die zijn meer dan voldoende om te concluderen dat er heel veel mis is in de wereld en dat er weinig aanleiding tot vrolijkheid is. Gaat het tij nog keren, of ga we er nog meer op leveren met de ruk naar rechts in Europa? Als altijd, zal de tijd het ons leren!
- Finn Audenaert – Ben je dood (?) (Geen fantastiek)
Boeiend en vervreemdend verhaal van Finn Audenaert. Ik kan er geen vinger opleggen. Ergens in deze familieverwarring zit de crux, maar ik zie hem niet, vrees ik. Ben ik dan dood? Hoe dan ook… in ieder geval geen fantastiek. Of… zie ik dit ook niet?
- Bruno Lowagie – The Great Reset (FA)
Gelezen als een sprookje. Nu eens niet eindigend als: “En ze leefden nog lang en gelukkig”. Geprobeerd des Konings logica te kraken, maar ben er niet in geslaagd, al geloof ik wel dat een dergelijke actie, als zodanig, zo zou kunnen eindigen!
Welaan… alweer het laatste blaadje bereikt en kunnen we afsluiten met humor en een knipoog van Frank Roger, die zich al een tijdje ook van grafisch verhalende humor bediend en dat niet onverdienstelijk doet. Hij mag blijven! Alweer in afwachting van Weirdo’s 146, wat nooit meer heel erg lang kan duren, daar ik (al weer) aan de late kant ben!
Jos Lexmond