'Zij, wie ze ook waren, kwamen naar hun maan en maakten een enorme krater glad en rond, en slepen hem tot de grootste telescoop die zich maar laat denken. En ze zijn dood. Allang dood. Niettemin is het eerste spoor dat we van hen gevonden hebben slechts drieduizend jaar oud. Het is alsof het gewicht van een duizendtal eeuwen hun hele geschiedenis - eigenlijk hun hele evolutie - heeft samengeperst tot een laagje dat niet dikker is dan een minieme kolenlaag: nagedachtenis aan het ontspruiten, groeien en ondergaan van een miljoen bomen! Op Sigma Draconis heeft een kultuur bestaan van levende wezens. Een complexe cultuur die in talrijke opzichten de onze tenminste moet hebben geëvenaard. Maar op Sigma Draconis is thans geen leven meer. Wél restanten daarvan. Een team wordt naar de planeet gestuurd om erachter te komen wáárdoor de cultuur van de Draconianen ten onder is gegaan. Dát antwoord kan leren hoe de mensheid op de Aarde zichzelf van de ondergang kan redden. Maar het kan ook vertellen door welke oorzaak en op welke wijze de mensheid op Aarde onafwendbaar ten onder zál gaan. Het antwoord blijkt simpel, onthutsend en definitief. Is Sigma Draconis het Aardse voorland?