Acht verhalen uit de toekomst. Een toekomst die uiteraard verlicht is, maar die niets gemeen heeft met de bizarre fantasterijen waaraan de sciencefictionschrijvers van kleiner allure zich doorlopend bezondigen. Het is juist een kenmerk van Asimovs genie, dat hij in enkele sobere trekken een toekomstbeeld weet op te roepen, dat tegelijk obsederend en tevens niet eens zo 'onmogelijk' is. Doch dit is hier slechts achtergrond, de essentie en de charme van deze verhalen ligt niet in de toekomstige techniek, maar in de mens die in deze verhalen centraal gesteld wordt en die in wezen altijd dezelfde mens is. Achter de gebeurtenissen van de verhalen ligt een diepere werkelijkheid verborgen; een werkelijkheid die ons rechtstreeks aanspreekt omdat de mens in deze toekomstige entourages reageert op de omstandigheden zoals ook wij daarop zouden reageren, omdat het levende mensen zijn met emoties en problemen welke in deze verhalen optreden. Men kan dan ook deze verhalen niet lezen als iets wat zich in de verre toekomst en dus geheel buiten ons afspeelt. Men wordt meegetrokken in de actie, en dit maakt dat men zich als het ware verplaatst voelt in de toekomst, in een zeer nauwe verbondenheid met de volbloedige menselijkheid der hoofdfiguren. Daarom is de lectuur van deze verhalen een specifieke ervaring.