De Grote Denker van GolKurt Mahr

‘Iedere keer, als een bodemvoertuig zich verder van het ruimteschip verwijdert, dan de eerstvolgende bocht om de rotsen, duiken de Gols op en beginnen de energie van de diverse beschermingsschilden in zich te zuigen. Daarbij groeien zij met grote snelheid en winnen snel aan kleur. Dikwijls beperken zij zich tot het anti-zwaartekracht-scherm, of het stootscherm. Soms ook, als het voertuig er een meevoert, het navigatieveld. Vaak echter eten ze van alledrie. Ze maken het ons werkelijk moeilijk. We weten niet, hoe we hun moeten uitleggen, dat we met de beste bedoelingen naar Gol zijn gekomen. Shepard is van mening, dat we nooit zullen slagen, omdat hun logica in de aard zo totaal verschillend van de onze is. Ik ben echter van mening, dat we onze pogingen tot het uiterste moeten doorzetten.’ Dit is een gedeelte uit het laatste rapport van de Lakehurst, het Terraanse onderzoeksschip, dat op 9 mei van het jaar 2086 op Gol, de veertiende satelliet van de Wega-zon spoorloos verdween. Zeven jaar later proberen Perry Rhodan en Reginald Bull, samen met nog vierhonderdzeventig andere Terranen de geheimen van Gol met de Uranus te ontrafelen.