In het noordelijk deel van Californië is ’s wereld grootste kernreactor verrezen. Naam: Prometheus. Kosten: vijf miljard dollar. Capaciteit: 12.00 megawatt aan elektriciteit. Weldra zal de Amerikaanse president in een redevoering aan het volk bekendmaken, dat hij ‘zo juist Prometheus in werking heeft gesteld, waarmee het land verlost zal zijn van het nijpende energieprobleem’. Maar de datum waarop dit zal gebeuren, is twee weken vroeger dan was gepland. Projectleider Parks verzet zich dan ook hevig tegen het regeringsvoornemen, te meer omdat hij inmiddels tal van fouten in de constructie van de reactor heeft ontdekt, die het gevolg zijn van grote nalatigheden van het personeel. Parks vindt het onverantwoord de centrale op volle toeren te laten draaien zolang de installatie niet tenminste nog één keer een algehele controle heeft ondergaan, ook al is de kans op een ramp slechts 1 op de 300 miljoen. Helaas heeft de regering hier geen oren naar. Een viermans delegatie stafmensen van zijn hoofdkantoor wuift Parks bezwaren weg en komt hem vertellen dat de reactor binnen drie dagen in volle werking moet zijn. Wanneer de projectleider niet langer bereid blijkt de verantwoording te willen dragen, krijgt zijn assistent de opdracht de taak over te nemen. Dan gebeurt er wat niemand heeft verwacht, maar Parks heeft gevreesd: als het grote moment daar is en de president door een druk op de knop de reactor in werking stelt, explodeert Prometheus en brengt onder de bevolking van stad en wijde omgeving een nucleaire slachting te weeg. ‘Beklemmender en angstaanjagender dan ‘The Towering Inferno’ en ‘Jaws’ tezamen,’ schreef de vermaarde sciencefictionauteur Isaac Asimov van deze roman. ‘Het boek maakt ons ervan bewust dat een dergelijke afschuwelijke nachtmerrie thans alleszins tot de potentiële mogelijkheden behoort’. Een huiveringwekkend verhaal van dezelfde auteurs, Thomas N. Scortia en Frank M. Robinson, die ook ‘The Towering Inferno’ schreven. Paramount maakte er een film van.