Jacobus de Voragine

Geboren te Varazze, aan de Ligurische kust tussen Savona en Genua in 1228 of 1229. Was een Italiaanse rooms-katholieke theoloog en aartsbisschop van Genua. Hij heeft diverse religieuze werken op zijn naam staan. In 1244 trad hij in bij de Ordo Praedicatorum (Orde der Predikheren), die in 1216 was gesticht door de Spaanse priester Domingo (Dominicus Guzman) (1170-1221). Deze orde leefde volgens de regel van Augustinus (354-430) en streefde een optimale mélange van contemplatie en actie na. Dit ideaal werd vooral geconcretiseerd in prediking en onderwijs, twee werkterreinen die in elkaars verlengde liggen. Ook Jacobus was predikant en leraar. In 1260 werd hij prior van het Dominicanenklooster in Genua, in 1266 hoogleraar in de theologie en in de perioden 1267-1278 en 1281-1286 wist hij het tot provinciaal van Lombardije te brengen. Hoewel hij al in 1286 tot aartsbisschop van Genua was gekozen, bekleedde hij dit kerkelijke ambt pas vanaf 1292. Hij was de auteur, of beter gezegd de samensteller van Legenda Aurea, het Golden Legend, een verzameling van de legendarische leven van de grotere heiligen van de middeleeuwse kerk, dat was een van de meest populaire religieuze werken van de Middeleeuwen. Hij stierf hij in het harnas. Overleden te Genua, Hij werd begraven in de Dominicanenkerk te Genua. In 1816 werd hij door paus Pius VII zalig verklaard.