Jan Mens was een Nederlandse schrijver, geboren op 10 november 1897 in Amsterdam als zoon van Jan Mens, diamantslijper, en Helena Elisabeth Falke en overleden op 8 november 1967 in Laren.
Hij stond bekend om zijn realistische romans die vaak een inkijk bieden in het alledaagse leven van gewone mensen, vooral in de arbeidersklasse. Mens groeide op in Amsterdam en kreeg zijn opleiding aan de Handelsschool aldaar.
Op 9-jarige leeftijd verloor hij zijn vader. Zijn moeder was gedwongen als schoonmaakster de kost voor het gezin te verdienen. Jan ging naar de ambachtsschool om het meubelmakersvak te leren en kreeg in 1922 een vaste baan. Datzelfde jaar trouwde hij met Abeltje Stenhuis. In 1933 verloor Jan zijn baan en hij begon te schrijven, eerst wat kinderboeken en verhalen. In 1934, onder het pseudoniem J. Rebel werd een selectie sociale schetsen uitgegeven met de titel Rafels. In 1935 kwam hij in contact met de schrijver en oud-schoolmeester Theo Thijssen, die hem van aanbevelingen voorzag en zijn manuscripten corrigeerde. De bekroning met de 'Kosmos-Eerstelingenprijs' in 1938 was de aanzet tot een vruchtbare carrière als talentvol prozaschrijver die vooral geïnspireerd werd door het Amsterdamse volksmilieu. Hij schreef ook onder het pseudoniem J. Rebel.
Jan Mens wordt herinnerd als een schrijver die op indringende wijze het leven van gewone mensen wist te beschrijven. Zijn realistische stijl en zijn betrokkenheid bij sociale kwesties maakten hem geliefd bij zowel lezers als critici. Zijn werk blijft een belangrijk onderdeel van de Nederlandse literaire canon en blijft lezers inspireren met zijn tijdloze thema's en levendige personages.