Mulk Raj Anand

Geboren te Pesjawar, Pakistan. Was een Indiase schrijver in het Engels, opmerkelijk vanwege zijn weergave van de levens van de armere kasten in de traditionele Indiase samenleving. Anand studeerde aan het Khalsa College, Amritsar, studeerde cum laude af in 1924 voordat hij naar Engeland verhuisde. Terwijl hij in een restaurant werkte om zichzelf te onderhouden, studeerde hij als student aan University College London en studeerde later aan Cambridge University, waar hij in 1929 een doctoraat in de filosofie behaalde met een proefschrift over Bertrand Russell en de Engelse empirici . Gedurende deze tijd sloot hij vriendschappen met leden van de Bloomsbury Group. Hij bracht ook tijd door in Genève en gaf lezingen in het Internationale Comité van de Volkenbond voor intellectuele samenwerking. Anand trouwde in 1938 met de Engelse actrice en communiste Kathleen Van Gelder; ze hadden een dochter, Susheila, voordat ze in 1948 gingen scheiden.De literaire carrière van Mulk Raj Anand werd gelanceerd door een familietragedie als gevolg van de starheid van het kastensysteem in India. Zijn eerste proza-essay was een reactie op de zelfmoord van een tante die door haar familie was geëxcommuniceerd omdat ze een maaltijd met een moslimvrouw had gedeeld. Zijn eerste roman, 'Onaanraakbaar', gepubliceerd in 1935, is een huiveringwekkende uiteenzetting van de levens van de onaantastbare kaste van India. De roman volgt één dag uit het leven van Bakha, een toiletreiniger, die per ongeluk een lid van een hogere kaste tegenkomt en een reeks vernederingen veroorzaakt. Bakha zoekt naar zalf voor de tragedie van het lot waarin hij is geboren, praat met een christelijke missionaris, luistert naar een toespraak over onaanraakbaarheid door Mahatma Gandhi en een daaropvolgend gesprek tussen twee geschoolde indiers, maar aan het einde van het boek suggereert Anand dat het is technologie, in de vorm van het nieuw geïntroduceerde spoeltoilet, dat zijn redder kan zijn door de noodzaak van een kaste van toiletreinigers weg te nemen. 'Untouchable', dat de inventieve inventiviteit van het Punjabi en Hindi idioom in het Engels weerspiegelt, werd alom geprezen en won Anand zijn reputatie als Charles Dickens in India. De inleiding van de roman is geschreven door zijn vriend EM Forster, die hij ontmoette tijdens het werken aan het tijdschrift Criterion van TS Eliot. Anand verdeelde zijn tijd tussen Londen en India in de jaren dertig en veertig en was actief in de Indiase onafhankelijkheidsbeweging. In Londen schreef hij namens de Indiase zaak propaganda samen met de toekomstige minister van Defensie, VK Krishna Menon, in India, terwijl hij probeerde de kost te verdienen als romanschrijver en journalist. Tegelijkertijd steunde hij linkse doelen elders over de hele wereld, reisde naar Spanje om vrijwilligerswerk te doen in de Spaanse Burgeroorlog, hoewel zijn rol in het conflict journalistieker dan militair was. Hij bracht de Tweede Wereldoorlog door als scenarioschrijver voor de BBC in Londen, waar hij een vriend werd van George Orwell. Orwell's bespreking van Anand's roman 'The Sword and the Sickle' uit 1942 verwijst naar de betekenis van de publicatie. Hij was ook een vriend van Picasso en had schilderijen van Picasso in zijn persoonlijke kunstcollectie. Anand keerde in 1947 terug naar India en zette daar zijn wonderbaarlijke literaire productie voort. Zijn werk omvat poëzie en essays over een breed scala aan onderwerpen, maar ook autobiografieën, romans en korte verhalen. Opvallend onder zijn romans zijn 'The Village' (1939), 'Across the Black Waters' (1939), 'The Sword and the Sickle' (1942), allemaal geschreven in Engeland; 'Coolie' (1936) en 'The Private Life of an Indian Prince' (1953) zijn misschien wel de belangrijkste van zijn werken die in India zijn geschreven. Hij richtte ook een literair tijdschrift op, Marg, en gaf les aan verschillende universiteiten. In de jaren zeventig werkte hij samen met de International Progress Organization (IPO) aan de kwestie van cultureel zelfbewustzijn onder naties. Zijn bijdrage aan de IPO-conferentie in Innsbruck in 1974 had een bijzondere invloed op de debatten die later bekend werden onder de titel " Dialoog tussen beschavingen". Anand hield ook een reeks lezingen over vooraanstaande indiers, waaronder Mahatma Gandhi, Jawaharlal Nehru en Rabindranath Tagore, ter herdenking van hun prestaties en betekenis en met bijzondere aandacht voor hun verschillende merken van humanisme. Anand trouwde in 1950 met Shirin Vajifdar, een klassieke Parsi- danser uit Bombay. Overleden in Jehangir Hospital aan de gevolgen van een longontsteking, te Poona, India.