Pu Songling

Geboren te Zibo. Was een Chinese schrijver. Hij woonde zijn hele leven in Sichuan, nu Zibo, provincie Shandong. Als ziekelijk en eenzaam kind slaagde Pu meerde keren niet voor de keizerlijke examens. Zijn dromen over een loopbaan als ambtenaar moest hij daarom al vroeg opgeven. Hij werd toen schoolleraar. Met geringe inkomsten en ver van sociale erkenning bracht hij, afgezien van verre reis, zijn leven door in de provincie Shandong. Volgens een overlevering opende hij daar een theehuis en nodigde zijn gasten tot het vertellen van verhalen uit, die hij dan opschreef en publiceerde. Eerst op de hoge leeftijd van 72 jaren, drie jaren voor zijn dood, kreeg hij een bescheiden functie. Verder was hij als privéleraar werkzaam en schreef daarnaast ontelbare werken zoals handboeken, encyclopedieën , gedichten en essays. In zijn nagelaten papieren geeft Pu uitdrukking van de eenzaamheid en de frustratie van zijn laatste jaren: "Ik ben maar een vogel, die met ontzetting de vorst ziet komen en die in de twijgen geen toevlucht vindt; een krekel in de herfst, die naar de maan tsjirpt en zich tegen een deur aandrukt voor een beetje warmte. Waar zijn zij, die mij kennen?" Tijdens zijn leven was hem geen sociale status noch een politieke carrière gegund. Pas na zijn dood zou dit volgen door zijn levenswerk Liaozhai Zhiyi. Pu’s bekendste werk is de 'Liaozhai Zhiyi (蒲松齡 'Optekeningen van uitzonderlijke zaken uit het Studeervertrek der Ledigheid') van 1679. De pas in 1707 definitief afgesloten verzameling bevat 431 verhalen en verbindt de vroegmiddeleeuwse geest en liefdesgeschiedenissen met de novellen van de Tang dynastie. Overleden te Zibo.