Fernand Victor Toussaint van Boelaere

Geboren te Anderlecht. Was een Vlaams dichter, schrijver en vertaler. Hij verwierf met name bekendheid door de novellen en verhalen van zijn hand, maar publiceerde ook literaire kritieken en essays. Van Boelaere studeerde enige tijd filosofie en letteren aan de Vrije Universiteit Brussel, om in 1898 een functie als vertaler te aanvaarden bij het Ministerie van Justitie. Bij zijn pensioen in 1940 was hij opgeklommen tot directeur-generaal van datzelfde ministerie. Hij debuteerde als schrijver in 1910 met de boerennovelle 'Landelijk minnespel', die hem brede bekendheid bezorgde. Hij wordt gerekend tot de tweede generatie schrijvers in de kring rond Van Nu en Straks en schreef een groot aantal onderling zeer diverse verhalen en novellen. Naast een verscheidenheid aan personages, locaties, omgevingen en conflicten worden zijn werken gekenmerkt door een diversiteit aan stijlen. Hij wordt gezien als een van de belangrijkste Vlaamse vertegenwoordigers van het impressionisme, maar schreef onder andere ook folkloristische, magisch realistische, surrealistische en pessimistische verhalen. Verschillende van zijn werken kennen een hedonistische sfeer. Van Boelaere was betrokken bij de oprichting van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen in 1907 en bij de oprichting van het Nieuw Vlaams Tijdschrift. Overleden te Brussel.