Enid Blyton

Geboren te East Dulwich, Londen. Enid Mary Blyton-Darrell Waters was de dochter van Thomas Carey Blyton en Theresa Mary Harrison. Ze had twee jongere broers. Ze kon beter met haar vader dan met haar moeder opschieten. Van 1907 tot 1915 ging ze naar de 'St. Christophers School for girls' in Beckenham in Zuidoost - Londen. Haar vader wilde dat ze pianiste zou worden. In 1910 scheidden haar ouders. In die tijd begon ze te schrijven, mogelijk om zich terug te trekken in een fantasiewereld. Samen met haar vriendinnen Mirabel Davis en Mary Attenborough richtte ze een tijdschrift op met de naam DAB, de beginletters van hun achternamen. Op haar 19de ging ze voor onderwijzeres leren. Hierna gaf ze twee jaar les en woonde vervolgens vier jaar als gouvernante bij het gezin Surbiton in Zuid-Londen. In 1922 kwam de dichtbundel 'Child Whispers' uit. In 1924 gaf ze haar baan op. In augustus 1924 trouwde Blyton met Hugh Pollock (haar redacteur bij de uitgeverij Newnes). In 1926 verhuisden ze naar Elfin Cottage (Elfenhuisje) in Beckenham. Ze verdiende in 1926 reeds 1200 pond (ca € 75.000 in valuta 2007). Ze publiceerde onder andere veel in Teacher's World. In een interview vertelde ze dat ze zou blijven schrijven zolang er nog een kind was dat plezier aan haar werk beleefde. Later verhuisden ze naar 'Old Thatch' in Bourne End (Buckinghamshire). Daar schreef ze onder meer haar eigen weekblad 'Sunny Stories'. In 1931 kreeg ze haar eerste dochter Gillian en in 1935 haar tweede dochter Imogen. In 1938 kocht ze 'Green Hedges', een huis in Beaconsfield, 40 km ten westen van Londen. Hier heeft ze tot haar dood gewoond. Volgens haar dochter Imogen was ze niet echt een 'moeder'. De dochters werden dan ook al snel naar een internaat gestuurd. Haar huwelijk liep in de oorlog op de klippen. In oktober 1943 trouwde ze met de chirurg Kenneth Darrell Waters. In de periode van haar leven op 'Green Hedges' schreef ze haar 'grote series'. Ze was ook veel bezig met het schrijven en beantwoorden van brieven. In 1960 kreeg Blyton de eerste verschijnselen van de ziekte van Alzheimer. In 1967 overleed haar man, zijzelf een jaar later. Schreef meer dan zevenhonderd boeken. In de jaren 50 en 60 stond zij nogal eens aan kritiek bloot, door haar gelimiteerde taalgebruik, de kleinering en arrogantie van de kinderen in haar boeken ten opzichte van het personeel, discriminerende opmerkingen over zigeuners, circusmensen en buitenlanders. Meisjes werden in een typische vrouwenrol gedrukt. Zelf hield ze echter helemaal niet van die beperkende vrouwenrol. Later zou ze bekennen dat Georgina, het jongensachtige meisje in De Vijf dat zich bij voorkeur George laat noemen, op haar zelf gebaseerd was. Overleden, na een ziekte, te Hampstead in haar slaap.