Geboren te Hoboken, Antwerpen. Gilberte Marcus Philomene (Gil) Vander Heyden is een Vlaams auteur van kinder- en jeugdboeken en dichter. Na de middelbare school zat Gil een paar jaar op de handelsschool. Later liet ze zich in de avonduren bijscholen. Heel vroeger werkte ze op een kantoor, maar al snel bleef ze thuis bij de kinderen.
Toen haar twee kinderen de kleuterleeftijd bereikt hadden, verzon ze voor hen verhaaltjes en versjes die ze nadien ging publiceren, eerst in kinderweekbladen, vanaf 1969 ook in boekvorm. Ze ging kinderliedjes en -verhalen schrijven voor kranten en tijdschriften.
Haar eerste boekje verscheen toen ze ongeveer dertig was. In 1969 verscheen haar eerste kinderboek Het jongetje van chocola. Ze is tevens medewerkster aan de series Historische verhalen en Vlaamse Filmpjes en aan de schoolleesseries van De Sikkel. Bovendien schrijft ze hoorspelen. Haar werk werd verschillende keren bekroond, zo ontving ze voor Woensdag, maar vanavond niet, zowel de Lode Lavkiprijs als ook de Prijs van de Provincie Antwerpen. Nog een Prijs van de provincie Antwerpen kreeg ze voor Naar China in een koffiedoos en voor een vijftal ongepubliceerde gedichten, kreeg ze de Prijs Dichter bij de jeugd. Het schrijven van gedichten werd voor haar steeds belangrijker.
Ze behoort tot de vaste medewerkers van DICHTER, het driemaandelijks poëzietijdschrift voor jonge lezers. Voor haar zevende bundel Kleine stemmen kreeg ze in 2014 een Zilveren Griffel. Gil vander Heyden werd al meermaals bekroond voor haar werk: ze won tweemaal de Rotaryprijs en zelfs driemaal de prijs van de provincie Antwerpen. In 1988 won ze de tweejaarlijkse poëzieprijs “Dichter bij Jeugd”.
Het werk van Gil Vander Heyden heeft snel ruime aandacht in de Vlaamse kranten en tijdschriften gekregen. Haar kinderboekjes werden met de in die tijd gebruikelijke woorden bedacht: fris, leuk, keurig verteld en opvoedend. Toch viel af en toe al een term als ‘gezocht’ of ‘te braaf’.
Gil en haar man Jef wonen in Antwerpen (Borgerhout). Ze hebben een zoon en dochter die al volwassen zijn en zelf ook al kinderen hebben. Op het kastje naast haar bed ligt een potloodzaklampje, gekregen van haar zoon. Als ze `s nachts wakker ligt en een idee krijgt voor een gedicht, knipt ze haar lampje aan en schrijft het op.