Vuk Stefanovic Karadzic

Geboren te Trsić, Servië. Was een Servische linguïst en taalhervormer. Hij geldt als de grondlegger van de moderne Servische (Servo-Kroatische) literaire standaardtaal. Zijn voornaam "Vuk" betekent "wolf"; deze naam kreeg hij omdat al zijn broers en zussen gestorven waren aan tuberculose, waardoor hij de enige overlevende was. Lezen en schrijven leerde hij in het klooster van Tronosa, verder schoolde hij zichzelf. Hij nam deel aan Servische opstanden tegen de Ottomaanse bezetting, die hij ook gedetailleerd beschreef. Karadzić hervormde de Servische literaire taal en standaardiseerde het Servische cyrillische alfabet door strikte fonologische principes te hanteren. Dit maakte het alfabet tot een van de meest gebruiksvriendelijke in de wereld. Karadzić moderniseerde de taal en bracht ze dichter bij de gesproken volkstaal, in het bijzonder het dialect van de oostelijke Herzegovina, zijn eigen dialect. Hierdoor nam hij afstand van het voorheen invloedrijke Russische en Servische Kerkslavisch. Karadzić was, samen met Đuro Daničić, de belangrijkste Servische ondertekenaar van het akkoord van Wenen van 1850, dat, aangemoedigd door de Oostenrijkse autoriteiten, de basis vormde van het latere Servo-Kroatisch. Hoewel Karadzić' spelling bedoeld was voor het Servisch, week zijn fonologie enigszins af van wat (tegenwoordig) als typisch Servisch wordt gezien, aangezien deze gebaseerd was op een Jekavisch dialect. Tegenwoordig geldt Jekavisch als typisch westelijk (Kroatië en Bosnië), terwijl Servisch Ekavisch is. De door Karadzić ontwikkelde spellingsprincipes vonden ook ingang in de Kroatische spelling, waar ze ook tot op de dag van vandaag worden toegepast. Karadzić stelde ook enkele bloemlezingen van de Servische volksliteratuur samen. Voor zijn werk kreeg hij weinig financiële ondersteuning, waardoor hij soms in armoede moest leven. De Orde van Vuk Karadzić voor kunst, cultuur en onderwijs werd naar hem vernoemd. Gestorven te Wenen, Oostenrijk. Zie ook: Wuk Stefanowitsj Karadsjitsj