John Ruskin

Geboren te Brunswick Square, Londen. Was de toonaangevende Engels kunstcriticus van het Victoriaanse tijdperk, ook een kunst beschermheer, tekenaar, aquarellist, een prominente sociale denker en filantroop. Hij schreef over diverse onderwerpen als geologie, architectuur, mythe, ornithologie, literatuur, onderwijs, plantkunde en politieke economie. Zijn schrijfstijlen en literaire vormen waren even gevarieerd. Ruskin schreef essays en verhandelingen, gedichten en lezingen, reisgidsen en handleidingen, brieven en zelfs een sprookje. Ruskins essays over kunst en architectuur waren zeer invloedrijk in het Victoriaanse tijdperk en het Edwardiaanse tijdperk. In 1869 werd Ruskin professor aan de Universiteit van Oxford en de Slade School of Fine Art. In 1877 werd hij door James McNeill Whistler aangeklaagd wegens smaad, toen hij diens schilderij 'Nocturne in zwart en goud - de vallende raket' "een pot met verf" noemde. Toen hij de zaak verloor gaf hij zijn professoraat aan Oxford op, omdat hij vond dat hij zijn taak als criticus niet meer kon uitoefenen. In 1885 publiceerde Ruskin 'The Pleasures of England' en in juli 1889 kwam zijn autobiografie uit, 'Praeterita'. Ruskin publiceerde in totaal ongeveer 250 werken. Ruskin was gehuwd met Effie Gray, die hem later verliet voor John Everett Millais. Later had hij een relatie met de Ierse Rose de la Touche. Op beide vrouwen werd hij verliefd toen ze nog bijzonder jong waren, hetgeen bij sommige biografen wel pedofiele gevoelens doet veronderstellen. Na 1886 kreeg hij steeds vaker psychische problemen. Begin 1900 overleed John Ruskin te Brantwood op tachtigjarige leeftijd aan influenza en werd begraven op het kerkhof in Coniston, naar zijn wensen.