Raoul wist het nu zeker. De schaduwwormen kropen dichterbij. Ze slopen van kraam tot kraam. Nog ver weg, maar ze kwamen in zijn richting. Ogen lichten op in het duister. En er was nog iets. Fluisterende stemmen, die door de wind over het plein gedragen werden. Menselijke stemmen maar toch niet helemaal. Raouls nieuwsgierigheid veranderde in angst. Wegwezen hier. Maar kwamen ze dan niet achter hem aan?