Vroeger bestond er een levendige cultuuruitwisseling tussen het Turkse Keizerrijk en hun vazalstaten. De Turken hebben dan ook veel motieven van sprookjes aan andere volken ontleend. Deze verhalen zijn echter geheel geïntegreerd in de Turkse denk- en belevingswereld die wat aardse zaken betreft door de sultan, en in bovennatuurlijk opzicht door goede en kwade geesten werd beheertst. Juist die tegenstelling tussen het werkelijke en het bovennatuurlijke veroorzaakt een spanning met een dikwijls bizarre fantasie die de Turkse sprookjes zo bijzonder maakt.