'En wat is nou precies', gromde Queondo, 'de moraal van dit verhaal?' De Koning deed één oog open. 'En dat is nou precies', zei hij, 'de moraal van dit verhaal: Ga nooit op herten jagen in het Betoverde Woud'. Maar koning Clovis en zijn drie zonen deden het tóch; ze maken jacht op het Witte Hert, het Witte Hert zo gezwind als het licht en zo lieflijk als een waterval in lentetijd. En wat te verwachten was gebeurt: het in het nauw gedreven hert verandert in een mooie jonkvrouw, een Prinses die door elk der drie prinsen tot vrouw wordt gewenst. Alleen... is zij wel een Prinses? Ze herinnert zich velden en wouden en niets anders, en ze knabbelt slablaadjes op een manier die te denken geeft..