De zeventien verhalen in Bankroet van een charmeur (1967) van HUGO RAES (°1929). hebben iets van een nachtmerrie. Sommige bevatten apocalyptische taferelen in sciencefictionvorm, hoewel enkele voorspellingen intussen zijn achterhaald door de actualiteit: feestgangers die overeind blijven met pretpillen en wakkerpillen, de dolgedraaide mens die zijn eigen spitstechnologie begint te vernietigen om er niet zelf door vernietigd te worden, de stedeling die overleeft in een 'wildernis van vuil, van spuwsel, afval, menselijke overblijfselen'. In andere verhalen voert Raes personages ten tonele die ten prooi vallen aan gevoelens van onmacht, eenzaamheid, angst, vervreemding en geestelijke malaise. De vloek van de tijd rust op het leven, vernietigt jeugd, energie, gezondheid, erotiek. Alleen buiten de tijd ligt enig soelaas, in een soort mystieke eenheidsbeleving