Headmeatsquare. Het leven op een kerkhofJolly Good

Waarom zou een lijk altijd maar in die kist moeten blijven liggen? Zo vreselijk saai. Er zijn kerkhoven waar dit ook niet meer gebeurt. Neem nu het arme luizenkerkhof Headmeatsquare, dat ergens in de oude binnenstad van Londen ligt. 's Nachts komen hier de lijken uit hun graf en gaat stilletjes, en hopelijk onopgemerkt, hun gan. Het laatste waar ze behoefte aan hebben is ongewenste aandacht van de bovenwereld. En tot nu toe is het (bijna) geen mens opgevallen. In ieder geval niet Mary. Zij heeft andere kopzorgen. Om niet te laat te komen op een afspraak met haar oersaaie verloofde scheurt ze met haar auto ernaartoe. Maar onderweg wordt ze afgeleid door de uitvaartstoet van de alom beruchte Ian Selevski, topactief en rokkenjager. En ze verongelukt dodelijk. Ze wordt begraven op ... jawel, Headmeatsquare. Diezelfde avond nog wordt ze door medebewoners van het kerkhof uit haar kist getrokken en via een ondergronds gangenstelsel naar de gemeenschapskelder gebracht. Daar maakt ze kennis met wel héél bizarre lijken. Wat dacht je van een stel lugubere waterlijken, het onvoorspelbare kinderlijkje Jenny of de oude Schotse familie Macpherson en de voor een lijk zeer aantrekkelijke en non conformistishce Ian Selevski! Dan ontstaat er een ruzie met die rijke lijkenstinkers daar aan die andere kant van het pad. En het loopt helemaal uit de hand. Het komt zelfs zover dat de lijken van Headmeatsquare de oorlogsstrijd moeten aangaan. Met volle overtuiging doen ze dat en gaan hierbij tot het uiterste. Nog nooit in haar hele leven had Mary zoveel spanning en opwinding meegemaakt. Maar zou het in de bovenwereld nou niemand opvallen dat er wel hele vreemde dingen gebeuren op beide kerkhoven?