De vijf verhalen in deze bundel zijn geschreven in een periode van twee jaar, en pas toen ze af waren realiseerde Martin Amis zich dat ze een eenheid vormden en zijn grote betrokkenheid bij het nucleaire vraagstuk onthulden. 'Wanneer ze politieke gevoelens losmaken, dan is dat goed,' schrijft hij. 'Aan dit debat, dit leugenachtige spelletje, wil ook ik mijn steentje bijdragen.' En dat doet hij, niet alleen in de fictionele werelden van de verhalen maar ook in het briljante inleidende essay, waarin de Engelse ]auteur in discussie gaat met zijn vader Kingsley Amis, een essay dat iedereen tot een stellingname dwingt. 'Einsteins monsters verwijst naar nucleaire wapens en neer onszelf' schrijft Amis. 'Wij zijn Einsteins monsters: niet helemaal menselijk'.