De intrigerende verhalen van Richard Matheson, waarin achter een schijn van huiselijkheid vaak beklemmende en ronduit lugubere feiten schuilgaan, ontlenen hun faam aan de oorspronkelijkheid, die door de zorgvuldige schrijftrant nog wordt versterkt. Ook waar hij een bestaand thema oppakt, weet hij het verhaal 'zo anders' te maken dat het overkomt als een verrassende vondst. Het griezeltrekje - dat ook in zijn verfilmde roman 'Ik ben een legende' (Bruna SF 17) zo'n tekenende rol speelt - ontbreekt in bijna geen enkel verhaal en dringt onwillekeurig de gedachte op aan die andere meester verteller, Roald Dahl.