Prozagedichten vormen een literair genre waar niet veel schrijvers zich aan wagen en waarvan de kunst maar door een enkeling wordt beheerst. Clark Ashton Smith is zonder twijfel één van hen. Geïnspireerd door Baudelaire en Poe vindt Smith zijn eigen stem en thema's. Hij toont kosmische vergezichten en macabere, fascinerende werelden. Hij behandelt thema's uit de Griekse mythologie en hij bezingt de liefde. Maar hij voorziet daarbij veel van zijn teksten van een nieuw perspectief of een ironische ondertoon. Hij is in zijn poëzie een kind van de romantiek, en in zijn prozagedichten vindt hij daarvoor een vrijere en zeer eigen vorm. Smith toont zijn stilistische vakmanschap als dichter en hij voert de lezer mee naar verre en bizarre werelden die veel lezers alleen uit zijn proza kennen.