Copyright foto Erven van Friso Henstra en met toestemming van Erven van Friso Henstra geplaatst.
Geboren te Amsterdam, Noord-Holland. Friso Henstra was een Nederlandse grafisch ontwerper en illustrator. Als zoon van een kunstschilder begon hij al op vierjarige leeftijd met tekenen. Aan de Rijksacademie voor beeldende kunsten volgde hij twee jaar lang tekenlessen en drie jaar avondlessen beeldhouwen, totdat hij in 1948 in militaire dienst moest en twee jaar als soldaat naar Indonesië werd uitgezonden. Toen hij terugkwam heeft hij drie jaar lang avondlessen beeldhouwen gevolgd.
Om in zijn levensonderhoud te voorzien begint hij rond 1952 met illustreren. Zijn eerste tekeningen verschenen in het satirische tijdschrift Mandril, Het Parool en het jeugdtijdschrift Olidin, in het kindertijdschrift Kris Kras (1954-1966) en in PS, de zaterdagbijlage van Het Parool. Hij werd bekend op Nederlandse scholen door zijn illustraties voor het geschiedenisboek Honderd Eeuwen van C. Wilkeshuis. Naast een veelzijdig kunstenaar (beeldhouwer, schilder, grafisch ontwerper) is Friso Henstra een uiterst productief illustrator, die vanaf het midden van de jaren vijftig met zijn werk een duidelijke stempel heeft gedrukt op de Nederlandse illustratiecultuur.
Door illustratie van de Koningskruistocht (de vertaling van Tomorrow's fire) door Jay Williams werd hij uitgenodigd om in Amerika diens boeken te illustreren. Hij had daarmee veel succes. Met twee boeken van Williams won hij een prijs op de Biennial of Illustrations Bratislava: in 1969 de Gouden appel voor The Practical Princess en in 1977 een Gouden Plaque voor Forgetful Fred. In de Verenigde Staten stond The Practical Princess op de lijst van de mooiste boeken. In Nederland werd hij bekend door zijn boekomslagen - voor Salamander, maar bijvoorbeeld ook van de boeken van Hermann Hesse (o.a. De steppewolf). In 1980 verscheen Decamerone. Een meesterwerk der wereldliteratuur' van Giovanni Boccaccio bewerkt door C.J. Kelk en geïllustreerd door Friso Henstra.
In binnen- en buitenland zijn er meerdere prentenboeken van hem verschenen en hij heeft ook vele illustraties en boekomslagen gemaakt voor verschillende uitgeverijen, o.a. Querido, Elsevier, Ploegsma, Leopold, De Arbeiderspers, Het Spectrum en Wolters-Noordhoff.
Naast de ongeveer zeventig boeken die Henstra tot nu toe illustreerde, heeft hij meer dan honderd omslagen gemaakt. In de jaren zestig vooral voor pocketboeken zoals de Kern-pockets, de Spectrum-pockets en 27 Salamander-pockets, waaronder een groot aantal boeken van Max Dendermonde en Multatuli. Ook Querido's achtdelige Mantlemass-serie van Barbara Willard voorzag hij van indrukwekkende omslagen.
Daarnaast heeft hij van 1969 tot 1986 lesgegeven in illustratief tekenen en modeltekenen aan de Academie voor beeldende kunsten in Arnhem. Het lesgeven aan de academie heeft hij met erg veel enthousiasme gedaan, en een flink deel van zijn leerlingen heeft hij tot kinderboekillustrator opgeleid: Jan Jutte, Sylvia Weve, Georgien Overwater, Anjo Mutsaers, Michiel van Heusden en Anka Kresse.
Hij schreef in 1983 het voor zijn stijl zeer kenmerkende prentenboek Malle maffe muis (1991 in Nederland verschenen). In 1992 kreeg hij de Gouden Penseel voor het door Sylvia Hofsepian geschreven Waarom niet?
Ook maakt hij op freelance basis illustraties voor de NOS, onder andere voor het bijbelse kinderprogramma Woord voor woord.
Friso Henstra was gehuwd met Maria (‘Rietje’) Sligting en vader van een dochter. Overleden te Amsterdam, Noord-Holland
