De dochters van Egalia
Gerd Brantenberg

In Egalia hebben de vrouwen de macht, zij bekleden de hoogste functies. De mannen hebben slecht betaalde baantjes, dragen PH's (penishouders) en doffen zich op om de vrouwen te behagen. Het spreekt vanzelf dat de man het huishouden doet en voor de kinderen zorgt, hij is immers de verwekker en dus ook de verzorger van het kind.

De hoofdpersoon van het boek is Petronius Bram, die ervan droomt zeevrouw te worden. Op latere leeftijd wordt hij zich bewust van de onderdrukking van de man en de oorzaken daarvan. Samen met enkele vrienden richt hij een mannenpraatgroep op, Hij wordt steeds actiever in de mannenbeweging en hij neemt penishouderverbranding is slechts een begin.

'De man wordt als mens beschouwd louter en alleen op grond van twee eigenschappen: zijn voortplantingsorgaan en zijn spierkracht. Zijn voorplantingsorgaan wordt opgebonden in een PH, die absoluut geen praktische functie heeft. Tegelijkertijd krijgt hij op grond van zijn fysieke sterkte de zwaarste en meest veeleisende werkzaamheden toegewezen: schoonmaakwerk en verzorging van de kinderen. Op een mystieke manier verbindt de maatschappij lichamelijke kracht met mentale minderwaardigheid. Het is bij wijze van spreken dom om sterk te zijn. Het hele systeem van deze samenleving berust op een gigantische economische uitbuiting van de man. En alleen naar omdat geen enkele vrouw het word "man" kan horen zonder tegelijkertijd aan het woord "seks" te denken, wordt de hele opstand van de man afgedaan als een seksueel oproer. Wij mannen nemen deze mensonwaardige situatie niet langer. Daarom verbranden wij vandaag het belangrijkste symbool van de onderdrukking van de man: De PH! Strijden voor de man is strijden voor de mens.' Aldus Petronius tijdens de openbare penishouderverbranding.

De Noorse auteur Gerd Brantenberg schreef met De Dochters van Egalia niet alleen een schitterende satire, maar door haar consequentie in het op de hak nemen van typische mannelijke patronen in onze 'masculiene' samenleving krijgt dit boek nog een extra dimensie: het is een definitieve afrekening met het rollenpatroon van mannen en vrouwen.