Geboren te Overschie, Rotterdam, Zuid-Holland. Jean Arnoldus Schalekamp was een Nederlands schrijver en literair vertaler. Hij was de zoon van een predikant en een gewezen non. Woonde van 1949 tot 1953 in Parijs, waar hij aan de Sorbonne Franse literatuur studeerde, “maar meer nog leefde in de kroegen en jazzkelders van Saint-Germain-des-Prés”, zo stelt hij zelf op zijn website. Hij schreef in die tijd artikelen voor de Haagse Post en later ook voor Literair Paspoort.
Trouwde in 1955 met Muriel Diana ten Cate, emigreerde in januari 1960 met haar en de twee kinderen, Asja Olga en Jean-Jacques, naar Mallorca, waar hij nog steeds woont en werkt, met een onderbreking in de jaren 1977-'79, toen hij als ‘writer in residence' aan de University of Minnesota in Minneapolis, USA, woonde. Zoon Fabian is op Mallorca geboren.
In dezelfde tijd verschenen bij Uitgeverij Contact enkele boeken, waaronder de verhalenbundel De dolle trams en de romans Bedankt voor alles en Alles onder handbereik.
Tussen 1960 en 1977 schreef Schalekamp talrijke artikelen en reportages over het leven onder de dictatuur van Franco voor Vrij Nederland, het Algemeen Handelsblad, De Nieuwe Linie en De Groene Amsterdammer. Daarnaast schreef Schalekamp diverse romans, verhalen, op latere leeftijd ook autobiografisch werk en publiceerde hij in literaire bladen als Literair Paspoort, Maatstaf, Hollands Maandblad en Bzzlletin. Vertaalde uit het Spaans, Frans en Engels in het Nederlands en uit het Nederlands in het Spaans en heeft meer dan honderd literaire vertalingen op zijn naam staan. Schalekamp vertaalde onder andere diverse romans van Nobelprijswinnaar Claude Simon, waaronder diens monumentale roman Georgica. Ook vertaalde hij Nederlandse literatuur in het Spaans (o.a. Cees Nooteboom, Jona Oberski en Louis Couperus) en bracht die vooral in Spanje actief onder de aandacht door bloemlezingen, lezingen en exposities.
Zijn laatste in druk verschenen boek is Geen tijd om te sterven (1999). Een boek over zijn dorp in Mallorca, inclusief de intriges. Zijn ervaringen als activist, deels tegen wil en dank, in het dorpscomité dat zich weert tegen een waterbron vervuilende toeristenindustrieel, of in de club tot behoud van het authentieke café in Mallorca. Herinneringen, overpeinzingen, zijn houding tegenover zijn naasten en de dood. Het beste boek dat hij heeft geschreven. Voor het indrukwekkende vertaaloeuvre dat hij in de loop der jaren wist op te bouwen en voor de verbreiding van de Nederlandse literatuur in het buitenland ontving hij sinds 2004 een jaarlijks eregeld van het Letterenfonds (en voorganger Fonds voor de Letteren). Schalekamp dementeerde en ging daar volgens zijn omgeving niet eens zo onder gebukt. En dat terwijl dementie een van de kwalen was die hij erg vreesde. Overleden bij het ochtendgloren te Costitx, Mallorca.